مرحوم آیت الله العظمی سید احمد خوانساری بیماری زخم معده داشتند که احتیاج به عمل جراحی داشت. از طرفی ایشان سالخورده و از لحاظ جسمی ناتوان بودند و تحمل جراحی بدون بیهوشی نیز ممکن نبود.
پیش از آن که عمل جراحی آغاز شود، ایشان اجازهی بیهوشکردن را به پزشکان ندادند (چون به نظر ایشان در صورت بیهوشی، تقلید مقلدینشان دچار اشکال میشد.)؛ از این رو به پزشکان معالج فرمودند: «هر گاه من مشغول قرائت سورهی مبارکهی انعام شدم، شما مشغول عمل شوید! من توجهم به قرآن است و در این صورت هیچ مشکلی پیش نمیآید!» (ایشان آنچنان به قرآن توجه پیدا میکردند که احساس درد نمیکردند.) همانطور هم شد و با تمامشدن عمل جراحی، قرائت سورهی مبارکهی انعام نیز به پایان رسید.
مردان علم در میدان عمل، ج 4، ص 188 و 189؛ برگرفته از: هزار و یک حکایت اخلاقی، ص 41